غول دوست داشتنی

چند سالی است که در جریان برگزاری جشنواره جوان خوارزمی قرار دارم و هر سال سعی می کنم با تعدادی  از برگزیدگان نیز صحبت کنم. این موضوع از آنجا برایم جذاب و جالب شده که وقتی از داخل به این جشنواره نگاه می­کنم بسیار با آن غولی که از دانش آموزان برای خود ساخته­اند متفاوت است. بگذارید از تاریخچه­اش شروع کنم…

سازمان پژوهش­های علمی­وصنعتی ایران در سال ۱۳۶۶ جشنواره بین المللی خوارزمی را پایه­گذاری کرد، در سال ۱۳۶۸ بخش دانش­آموزی و سپس در سال ۱۳۷۸ بخش جشنواره جوان خوارزمی به آن اضافه شد. جالب اینجاست که بدانید در بخش جشنواره جوان خوارزمی که امسال دوره­ چهاردهم خود را پشت سر گذاشت ۲۴ هزار و ۸۶۰ طرح حضور داشت، در حالی که در دوره اول این جشنواره تنها ۱۴ دانش آموز ثبت نام کرده بودند اما اشتباه نکنید، درست است تعداد دانش­آموزان افزایش یافته اما وقتی که تعداد دانش آموزان مقطع دبیرستان در سال گذشته (حدود ۴ میلیون نفر) را بر تعداد دانش آموزان شرکت کننده تقسیم می­کنیم چیزی حدود نیم درصد به دست می آید. آن­طور که من متوجه شدم در این جشنواره باید خلاقیت داشت، حالا در هر زمینه­ای از برق و کامپیوتر و علوم زیستی گرفته تا هنر و معماری و…

وقتی با چند نفر از برگزیده ها صحبت می­کردم  متوجه شدم تعدادی از دانش آموزان به قدری به نخبه بودن خود مطمئن هستند که درس خواندن برای کنکور را رها کرده اند و فقط و فقط روی پروژه­هایشان برای خوارزمی کار می­کنند. گاهی دیده­ام دانش­آموزی فقط با چهار داستان کوتاه  (و به دلیل ارائه خوبش) جایزه ادبیات را میبرد و گاهی عجیب­ترین پروژه­های پزشکی رتبه نمی آورد. وقتی با یکی از مشاوران جشنواره صحبت می­کنم از شرکت نکردن تعداد زیادی از دانش­آموزان کشور (5/99درصد) ناراحت بود و گلایه می­کرد که چرا نخبه­های زیادی که در سراسر کشور هستند خود را از این امکان رایگان محروم میکنند؟ امکانی که با استفاده از آن میتوان بدون کنکور وارد شد و…

محمد­باقر کشاورز – سه و نیم، ویژه نامه نسل چهارم مغرب، شماره 33